Paul Cezanne Yıkanan Adam - The Bather

Tarih: 1887,

Yer: Museum of Modern Art New York.

Paul Cézanne, bir manzarada adım atmakta olan ergen bir genci çalışmıştır. Erkek figürü en geleneksel sanatsal konular arasında yer alsa da, Cézanne'nin resimlerinde genç figürü temsil etme biçimi farklıdır. Yıkanan Adam tablosu Paul Cezanne’nın en uyarıcı figüratif çalışmalarından biridir. Gövde ve kolların kahramanca bir iddiası yoktur ve geleneksel, ondokuzuncu yüzyıl çizimlerine göre oldukça garip garip ve siliktir. Vücudu dalgın, hatta endişeli, vücudunun yumuşak, orantısız ve kararsızca göründüğünü gösteriyor. Kesin bir yer hissi vermeyen belirsiz, yarı soyut bir çevreye kuruludur.

Kompozisyonun solunda, figürün bacağı öne doğru zemine sıkıca yerleştirilmiştir, ancak sağ bacak izini sürmez ve ağırlığı sol bacağa transfer etmiştir. Vücudun sağ tarafı, soldan daha yükseğe çekilir, çene iç içe kıvrılır ve sağ kol uzatılmış ve eğiktir. Arazi bir çöl kadar çıplaktır, ancak yeşil, mor ve gül rengi buna tezat teşkil eder durumdadır. Bu hayali karşıtlık, figürün dalgınlığı algısını güçlendirmektedir. Aynı şekilde, vücuttaki gölgeler, siyah yerine, hava, toprak ve suyun renklerini sürdürür. Tüm fırça çalışmaları, huzursuz fakat olağanüstü derecede rafine edilmiş tarama izleri ve kırışıklıklardan oluşur. Figür bize doğru ilerliyor gibidir ancak bakış açımıza tam oturmamaktadır.

Eser allegorik değildir; bir hikaye anlatmaz ya da bir fikir iletmez. Bunun yerine, kompozisyon Cézanne için yeni resim yöntemlerini keşfetmesi, boyayı gevşek bir şekilde uygulaması ve kompozisyonunu görünür jestler ve darbelerle geliştirmesi için bir zemin işlevi görür. Empresyonistlerin geliştirdiği yeni vizyon ve ışık anlayışından etkilenen modern duyarlılığını yansıtır. Ek olarak, Cézanne, tamamen modern bir buluşu kullanan yeni bir teknik olan gerçek bir yaşam sahnesinden ziyade stüdyoda poz veren bir modelin resmini çizer. 

Bu rahatsızlıklar modern bir tavır olarak nitelendirilebilir. Cezanne, geleneksel sanata keskin bir saygı duymasına rağmen, Rönesans sanatçılarının yaptığı gibi çıplak erkek figürasyonuna karşı değildi. Cezanne eserlerinde “Müzelerin sanatı gibi sağlam ve dayanıklı” ama aynı zamanda empresyonistlerin geliştirdiği yeni bakış açısını ve ışığını içeren modern bir duyarlılığı yansıttı. Geçmişin geleneklerine rakip olan ama kendi zamanının sanatını yapmayı hedefledi.